LA VITA CHE SCAPA
Inpenir a sforsi el tenpo
Córar par no vardarse rento
Par no sentir cuel senso de udo
De cueło che te ghè perdudo
Cuel putełeto ałegro e puro
Che mai l'avarea alsà un muro
E invese te ghe nè alsài tanti
E senpre pezo nando avanti
No te si pì bon njanca de sentir
cueło che'l cor el te vołe dir
No te vol njisuna emosión
Te zmorsi el sarveło par protesión
Te te inpenisi de robe da far
Anca cuando tè finìo de łaorar
Aperitivi, chat, parfin vołontariato
Par no fermarte a sentìr d'un trato
cueła mancansa, cuel sigar del cor
che'l vołe dirte: date un po' de amor:
L'amor l'è tenpo
L'amor l'è łentesa
L'amor l'è ascoltarse sensa averghe presia
L'è capir cosa semo venjùi a far
E rispetarse par poder rispetar
E anca ti, prima che ła vita ła scapà via
Fermate e scolta ła to anima intorpidìa
Ła vita l'è un regal ma se no te sì prezente
L'è come èsar davanti a un tezoro e no acorzarse de njente

ŁIBARTÀ

Te ło senti in tel cor,
El vento de ła Łibartà
El supia rento al peto,
E te par de vołar.
Soło a imaginarlo,
Te par che sia vera,
El Gonfałon che se alsa,
La nostra primavera.
El cao de na nova Era
Scumisia da chi:
Dal credarghe col cor
E credarghe onji dì.

LA CAPITAL

Te si sorta dal mar

No me par njanca vera

Te si vegnua a portar

La bełesa en sta tera

Na vergine nata 

da ła schiuma del mar

Ch'el mondo intiero 

se fermava a vardar

Sołevà da dei pałi,

Da l'ingenjo umano 

Benedìa pì che mai

Dal Divin Sovrano

Disegnada dai angełi,

Co te pasavi a fianco 

I te ga promeso en coro:

Pax Tibi San Marco

E tuto cua atorno a ła Capital 

Onj cantón, de montanja o de val

L'è na maraveja de łuci e cołori 

Che co te ła vede, te te inamori

Co i te ga ciapà

Rento al nostro cor

Un pianto se ga alsà

De paura e dołor

Pasà l'è el tenpo dei canoni nel mar

Che i mori łontan i fazeva restar

Cuando l'ała del Łeon de San Marco

La protezea note e dì el nostro varco

Un varco verto solo a chi połe capir

Che par ła łibartà se połe anca morir 

E anca se i sècołi ormai i ze pasai

Te vołemo e ciameno coi oci banjài 

Banjài de łagreme che briła de amor

El to popoło, unío, el te inplora, Łeon!

Te si sorta dal mar 

E tra miłe sospiri

Te restemo a amirar

Paradizo par i vivi

Dal cor che sciopa

Parte on sigo sofegà

Rivołen ła nostra tera!

Rivołen ła łibartà!

MAMA

Lenta la se avisinava

I labri a la fronte la te postava

Un basin par misurar la fera

E un goso de brodo par scaldar la sera 

Da la so camara la te podea scoltar

Controlando se te riusivi a respirar

Cuanto amor la t'ha dato sta dona

L'ha t'ha cresuó e deso l'è zà nona

L'ha t'ha donà la vita parchè un bel dì

Te podesi donarla ai to fioi anca ti 

L'amor no se tramanda 

No l'è na tradisión

L'è dentro de noialtri 

Come na cansón 

Na musica inata 

che ghemo tuti rento 

Na melodia fatata 

Trasportà dal vento

E cuando po' riva sera

Straco de laorare

Ricorda come na preghiera

L'amore de to mare 

Noialtri Veneti

A noialtri i pol cavarne el fià

Ma no i podarà mai cavarne el cor

Cantarem con vose stofegà

La nostra storia, la tera, l'amor

Ghemo i oci che brila de fieresa

Omeni e done de tera e de mar

Fioi de laguna con la so belesa

O fioi de vai e montagne da amar 

I ne dise gnoranti, i ne dise pioci

Ma sensa el corajo de guardarne nei oci 

Parchè fa paura la facia dei puri

De cuei che fadiga a butar zó i muri 

Ma che cuando i le fa, l'è amicisia sincera

No de cuele che dura da la matina a la sera 

Da tute le parti i n'ha concuistà

Ma la tera no l'è de cuei che ha regnà

L'è de tuti cuei che fin deso g'ha pianto,

Gh'a visùo e ridesto intonando un canto.

Cantemo dei ricordi e de la libertà 

Par cuei che iè andè e cuei che naserà!